SCHOORL - Karen (52) begon haar traject bij Sport-Z in januari 2024. Via haar huisarts werd ze aangemeld voor IkStart, waar ze gekoppeld werd aan haar persoonlijke coach Hester. “Ik dacht in het begin echt: dit gaat me nooit lukken. Maar Hester bleef rustig en stelde de juiste vragen. Dat gaf vertrouwen.”

Tijdens het traject wandelden ze samen en voerden ze gesprekken over alles wat Karen bezighield. Stapje voor stapje durfde ze weer kleine stappen te zetten. “Ik zat op dat moment thuis, kwam eigenlijk de deur niet meer uit. Die gesprekken hielpen enorm; ze voelden veilig en zonder oordeel. Soms miste ik echt iemand om mee te sparren over ideeën, dat kon Hester me bieden.” Met deze begeleiding lukte het Karen beter om keuzes te maken. “De ideeën waren er wel, maar om ze echt in daden om te zetten, om die keuze te maken, daar had ze soms wat bevestiging voor nodig. Het mooie aan Karen is dat ze openstaat voor ontwikkeling. Daarom heeft ze zoveel stappen kunnen zetten,” vult Hester aan.

Karen moet keuzes maken in wat ze wel en niet doet, haar lichaam functioneert niet goed waardoor haar energievoorziening onvoldoende is. “We hebben het steeds gehad over een weegschaal waarop je je activiteiten afweegt; kost het je veel energie, maar levert het je genoeg op? Dan kun je het doorzetten. Levert iets je te vaak te weinig energie op, dan is het goed om te overwegen ermee te stoppen.” De herwonnen energie gaf ruimte voor nieuwe initiatieven. Karen is nu aan twee personen gekoppeld als taalmaatje. Ook wandelt ze wekelijks mee met de Samen in Beweging groep in Schoorl. “Hester heeft ervoor gezorgd dat ik gehaald en thuisgebracht werd, zodat ik genoeg energie overhoud om mee te doen. Nu haalt de sportcoach Mark me op en zetten we mijn fiets achter in de auto. Na afloop fiets ik naar huis. Een jaar geleden was het voor mij eigenlijk nog ondenkbaar dat ik dat allemaal zou ondernemen.” Met haar wandelmaatjes onderneemt Karen ook andere activiteiten, zoals deelname aan de Jeu de Boules toernooi in Alkmaar, “je doet er als team aan mee, het is leuk om er samen naar toe te leven.”

Al met al zijn er meer positieve dingen die het leven van Karen nu beïnvloeden. Zo is ze haar slaapmedicatie aan het afbouwen en ook de pijnstilling blijft binnen bepaalde grenzen. Karen heeft een leuke man ontmoet waar ze regelmatig mee afspreekt én haar sociale kring groeit omdat ze de straling van de mobiele telefoon beter kan weerstaan. “Twee keer per dag gaat de telefoon aan en kan ik appjes lezen van mijn vriend, broer en de wandelgroep. We hebben elkaar veel te vertellen.”

Nu het zelfvertrouwen stijgt, lukt het beter om zelf keuzes te maken. Hester is dus bijna niet meer nodig, “maar wel een fijne aanvulling”. Hester: “Ik ben trots op Karen en dat kan ze zeker op zichzelf zijn. Elke keer bewijs je dat het lukt en anders heb je het gewoon geprobeerd.”

Karen gaat door met het wandelen en als het weer mooier wordt zul je haar op de sup zien in de Lagune in Camperduin. “Het is fijn om iemand te hebben die met je meedenkt, die ziet wat je nodig hebt. Ik ben nog niet waar ik wil zijn, maar ik ben een heel eind onderweg – en dat voelt goed.”