VOLENDAM – Voor vele spelers was de finale van de nacompetitie hun afscheidsduel bij White Stones. De vraag was echter met welk gevoel zij van het veld zouden stappen. Het werd trots, want door Texel’94 na penalty’s te verslaan heeft de Egmondse ploeg zich weten te handhaven in de Eredivisie.

De promotie naar de Eredivisie van vorig jaar was voor White Stones de beloning voor vele jaren arbeid. Dat er nu meerdere spelers vertrekken doet niets af aan het doel om niet na één seizoen weer af te dalen. Voor de spelers die afscheid nemen van het zaalvoetbal zou het de mooiste afsluiting zijn en de club wil logischerwijs langer uitkomen op het hoogste niveau. De Eredivisie is echter een niveau waar de ploeg uit Egmond aan Zee van genoot en het harde werken van de afgelopen jaren niet is vergeten. ‘Ik zat vorige week op de livestream naar Mo Attaibi te kijken. Tegen dat soort jongens spelen wij gewoon’, lachte assistent-coach Fred de Waard na afloop. Volgend seizoen is dat ook het geval. ‘Vorig jaar werden we kampioen. Maar dat we ons nu handhaven op dit niveau is nog knapper.’ Geert Bruin beaamt het: ‘Het promoveren was mooi, maar dit is inderdaad zo knap. Dit is nog mooier.’

In de Opperdam in Volendam moesten White Stones en Texel’94 nog eenmaal alles geven. Eén finale waar een plek in de Eredivisie op het spel stond. De belangen werden duidelijk in het duel waarin er lange tijd geen peil op te trekken viel wie kon juichen na afloop. Doelpunten waren er niet, iets wat ook te danken was aan beiden doelmannen. Texel doelman Alexander Smit bewees zijn ploeg meermaals een goede dienst door Egmonds gevaar onschadelijk te maken, maar ook Mike Wesselink bleek een sta-in-de-weg

Nagelbijten
Het zal voor beide teams nagelbijten zijn geweest. ‘Ik ben niet heel snel van mijn stuk te krijgen, maar hier zat alles op en aan’, stelde Fred de Waard. Beide teams ontliepen elkaar immers zo goed als niks en zelfs helderzienden zouden de uitkomst niet kunnen raden. Lange tijd bleven doelpunten uit waardoor de eerste die zou scoren de grootste kans op de zege leek te hebben. Niets bleek minder waar. Huib Sprenkeling liet het publiek uit Egmond en omstreken na 33 minuten weliswaar juichen toen hij op aangeven van Jeffrey Klijbroek de 1-0 binnen schoof, maar het antwoord van Texel liet niet lang op zich wachten. Even leek de ploeg van coach Rogier Bunink door te drukken, maar nog geen anderhalve minuut later schoot Stijn Arends de gasten immers weer naast White Stones. De 1-1 deed het Texel publiek weer opleven en de spanning nog verder toenemen. Klijbroek was het dichtst bij, maar stuitte op de sluitpost van de opponent.

Het nagelbijten werd met tweemaal vijf minuten verlengd. Beide doelmannen wisten ook in de verlenging met reddingen hun waarde te bewijzen. Het duel ging over en weer terwijl het laatste fluitsignaal dichterbij kwam. Werd het feest in Egmond of op het eiland? Het werd, na strafschoppen, de ploeg van Bunink die feestend huiswaarts keerde. ‘Dit is waanzinnig. Het was moeilijk, maar fantastisch’, jubelde Geert Bruin, die de beslissende penalty scoorde, na afloop. ‘We hadden gezamenlijk afgesproken dat we erin wilden blijven. Het zal zeker moeilijk worden volgend seizoen, maar dit is geweldig. Ja, dit is zeker wel een feestje waard.’

White Stones – Texel’94 1-1 (White Stones w.n.s.)
33. Huib Sprenkeling 1-0, 34. Stijn Arends 1-1