In onze samenleving is er veel aandacht voor het herkennen en voorkomen van seksueel grensoverschrijdend gedrag. En natuurlijk is dat goed en belangrijk. Alleen wordt emotioneel grensoverschrijdend gedrag nog vaak over het hoofd gezien, terwijl het net zo schadelijk is.


Vrouwen zijn van nature meer verbonden met hun gevoelsleven, en delen hun emoties om verbinding te maken. Is een man daar niet toe in staat, en dringt zij toch aan, dan leidt dat onbewust al snel tot het overschrijden van zijn emotionele grens.

Hoewel het onschuldig lijkt, is het net zo belangrijk om emotionele grenzen te respecteren als seksuele. We waarderen het immers ook niet als een man over seksuele grenzen heen gaat, alleen omdat hij van nature meer verbonden is met zijn bekken.

Zijn hart. Haar bekken. Twee poorten die zich kunnen sluiten

Wanneer een man zijn gevoelens niet toont, of niet kán tonen, en zij het wel van hem eist, negeert ze - vaak onbedoeld - zijn emotionele grens. Meestal doet ze dit goedbedoeld, omdat het volgens haar beter is voor hém. Voor de relatie. Vanuit haar perspectief klopt dat ook: zij geeft liefde vanuit haar hart, en ontvangt zijn liefde in haar bekken.

Maar zoals meisjes leren dat het ongepast is om hun seksuele gevoelens te uiten, zo leren jongens dat echte mannen niet huilen. Zijn kwetsbaarheid wordt onderdrukt. Zijn hart moet zich wel verdichten. Met als gevolg dat hij haar liefde niet meer kán ontvangen.

Andersom geeft een man liefde vanuit zijn bekken - en is haar bekken de ontvangende pool. Zou zijn hart, én haar bekken, echt kunnen ontvangen, dan kan liefde vrijuit stromen. Dan ontstaat de Hemelse Kringloop. Maar stroomt de energie niet vrij, dan ontstaat er druk. Bij hem in het bekken. Bij haar in het hart.

Bij mannen kan dat leiden tot hyperseksualiteit, dwangmatig masturberen, pornoverslaving, vreemdgaan, prostitutiebezoek. Bij vrouwen leidt het tot overdruk in het hart: intens verdriet, huilbuien, emotionele uitbarstingen - zoals wanhopig op zijn borst slaan in een laatste poging zijn hart open te breken.

Ook dat is grensoverschrijdend gedrag. Alleen wordt het niet als zodanig (h)erkend. Maar het is net zo schadelijk. Want in beide gevallen is er niemand die echt kan ontvangen.

Afstand nemen is zijn nee

Misschien herken je het als vrouw: hij luistert niet echt. Hij zegt niks. Dus doe je er een schepje bovenop. Je komt dichterbij. Je praat indringender. Je hoopt dat hij zijn hart opent en jou alsnog toelaat. Maar hij verschuilt zich dieper achter de krant, drukt wat op de afstandsbediening, of scrolt gedachteloos door zijn telefoon.

Dat ís zijn grens. Zijn nee

Duw je door, dan negeer je zijn lichaamstaal. En dat voelt voor hem als het overschrijden van zijn grenzen. Veel mannen verstarren als je hun hart te snel of te ruw probeert te penetreren. Ze schieten in de overlevingsmodus: vechten of vluchten. En als dat vaak genoeg gebeurt, ontwikkelt hun hart een soort vaginisme. Het sluit zich. Er komt niemand meer in.

Mannen leren tegenwoordig dat ze voorzichtig moeten zijn met de gekwetste vrouwelijke seksualiteit. Maar vrouwen leren nog nauwelijks hoe om te gaan met een gekwetst mannelijk hart. Integendeel. Emotioneel doorduwen wordt vaak als normaal gezien. Of zelfs als schattig. Een meisje dat papa om haar vinger windt - met een schuin hoofdje of een pruillipje - wordt niet gecorrigeerd. Maar als papa toegeeft, leert hij haar iets essentieels: dat emotionele chantage werkt. En ze zal het opnieuw doen. Later. In haar relatie. Niet bewust. Maar omdat het haar is voorgeleefd.

Gelijk willen of verbinding voelen

Als de liefde niet meer stroomt in een relatie, is het niet eenvoudig te zeggen waar het is begonnen. Wil zij nooit seks of dringt hij steeds aan? Wil hij nooit praten of klopt zij steeds aan? Of omgekeerd: wil zij juist seks en hij liever praten.

Het is het bekende kip-en-ei-verhaal. Zolang je ruzie maakt over wie er begonnen is, kom je er niet uit. Gelijk willen hebben en verbinding willen voelen - die twee gaan nu eenmaal niet samen. Wat wél telt, is de vraag: hoe hef je de stagnatie op?

Liefhebben en geliefd worden is de zon van beide kanten voelen.

Misschien begint het met leren voelen waar de stroom stokt - zonder oordeel. Misschien is het genoeg om te erkennen dat je elkaar niet kunt bereiken, omdat er nog iets in jou gesloten is. Een hart dat is verhout. Een bekken dat is verkrampt. We zijn allemaal gevormd in een cultuur die ons niet heeft geleerd hoe je liefde en seksualiteit laat stromen - ook na de verliefdheidsfase. Maar dat kun je wél leren. Niet door harder te werken aan je relatie, maar door zachter te worden voor jezelf.

Wil je leren hoe je dat doet, zodat de liefde weer kan stromen?

Kijk dan op sacredsex.nl/gratis.

Bemin Jezelf en Elkaar.

Judith Bruin
Oprichter Sacred Sex Academy en Sexual Trauma Healing