Je kunt jezelf nog zo voornemen om rustiger aan te doen. Minder te rennen. Minder te regelen voor jan en alleman. Meer te voelen. En tóch… lijk je steeds weer terug te schieten in dat oude patroon van dóórgaan.


Maar wat als dat geen gewoonte is, maar een reflex die diep vanbinnen is ontstaan. Zo sterk dat stoppen voelt als geen optie?

In deze nieuwsbrief lees je over een onverwacht moment waarin oud verdriet ineens zichtbaar werd, en wat dat te maken heeft met steeds harder je best doen.

Wat een vuurtoren me leerde over steeds maar doorgaan

Het licht draaide langzaam rond, telkens dezelfde boog over zee en duin. Vanuit de webcambeelden leek het alsof de vuurtoren van Den Helder onverstoorbaar doorging, zonder ooit echt stil te staan. Ik voelde mijn adem stokken en diep in mij prikten tranen.

Ik werd 25 jaar teruggeworpen in de tijd. Alleen in de auto, laat op de avond, onderweg vanuit Bergen. De weg lag verlaten voor me, mijn koplampen verlichtten slechts een smalle strook asfalt. In de verte draaide het vuurtorenlicht zijn eindeloze rondjes, zonder ooit stil te vallen. Het gaf me geen richting, geen houvast. Zo voelde mijn leven toen ook: leeg, verdrietig, eenzaam. Ik dacht dat het aan mij lag. Misschien hoorde het gewoon bij mij. En dus ging ik door, zonder erbij stil te staan.

Pas jaren later, toen ik in Schoorl woonde, vond ik de rust om die oude eenzaamheid onder ogen te zien. Niet door er eindeloos over te praten, maar door erbij te blijven. Zonder verklaringen, zonder haast. Inmiddels weet ik dat er altijd een klein donker stukje in mijn hart zal zijn dat door de vuurtoren wordt aangeraakt. En dat is oké.

Misschien herken jij dat ook: steeds maar doorgaan, je aanpassen, alles op wilskracht. Alsof stoppen geen optie is. Terwijl er ergens iets in jou wacht tot het eindelijk gezien mag worden.

En dáár zit de kern: harder je best doen werkt niet, als wat eronder zit geen plek krijgt. Soms heb je geen nieuwe strategie nodig, maar ruimte. Iemand die met je meekijkt om nieuwe perspectieven te ontdekken.

Een dag die alles lichter maakt én diep doorwerkt

Mijn kracht zit niet in oplossingen aandragen, maar in samen vertragen, voelen en zacht aanwezig zijn bij wat zich laat zien. Met scherpe voelsprieten, liefdevolle aandacht en ruimte voor precies dát waar jij normaal overheen leeft, omdat het anders te veel, of te ver weg is.

Die ruimte ontstaat niet vanzelf. Daarvoor is tijd, veiligheid en ervaring nodig.

In september en oktober zijn er nog twee plekken voor een verdiepingsdag voor jou alleen, in Schoorl. Midden in het mooiste duingebied van Nederland. We wandelen, doen een lichaamsgerichte coachingsessie en nemen tijd voor reflectie en ontspanning. Je laat spanning los en gaat met een helder hoofd en lichter lijf naar huis. Lang nagenietend van een bijzondere dag die helemaal van en voor jou was.

👉 Wil je meer weten?

Klik hier voor alle info.

Of stuur me een bericht, dan kijken we samen of het past.

Liefs,

Loet